Of hoe je leven in een flits een andere richting neemt.
Op dinsdag 15 juli 2010 omstreeks 15u stond ik in de file op de Boomsesteenweg, bleek dat iemand een fietser had doodgereden, het eerste dat ik dacht was dat het een geluk was dat ze mijn zoon zijn fiets enkele dagen geleden gepikt hadden.
Later op het nieuws hoorde ik dat Peter van Asbroeck de chauffeur was geweest, een rilling liep over mijn rug, ik was met Peter vA nog een tijdje geleden aan de praat geweest, een rare gast is het en ik weet niet wat ik er van moet denken. Het enige dat ik nu denk is aan die ene flits, KNAL en een hoop levens krijgen een andere wending, het ergste natuurlijk voor de fietser en zijn familie, je vertrekt thuis en komt nooit meer terug, alweer een rilling.
Nu ga ik niet de schuld op de fietser schuiven, zo van hij had maar moeten uitkijken, want dat zou wel kort door de bocht zijn.
Maar ik wil wel een woordje doen voor Peter, ik kom alle dagen voorbij dat kruispunt, en het viel me op dat er zeer regelmatig mensen door het rood reden. En ik bedoel niet tweemaal daags maar ZEER regelmatig !! De oude lichten doen het niet en er staan voorlopige werflichten, waarvan ik moet zeggen dat je driemaal moet kijken om ze te zien staan. Ik dacht elke dag: "Hier gaat nog iets gebeuren", stom dat Peter, die toch wel een BV is, het moest overkomen, was het een OV geweest had zijn naam nooit in de media geweest, dan had er gestaan; "de chauffeur Peter va reed vermoedelijk door het rood" nu stond er Peter Van Asbroeck rijdt fietser dood op A12 - Gva.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten